Δυνατά, δυνατά, γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα
Δυνατά, δυνατά, σ’ ένα θέαμα κοινό
Δυνατά, δυνατά κι όπως πάνε του χορού τα βήματα
με τα χέρια ανοιχτά όλα τα περιφρονώ
Σαν γυναίκα γεννά στο χώμα η νύχτα το πρωί
κι όλα αντέχουν ξανά και γίνονται ζωή
Ποια παλιά κιβωτός μέσα απ’ του χρόνου τις στοές
βγάζει ακόμα στο φως ζευγάρια αναπνοές
Δυνατά, δυνατά, γίναν όλα...
Κι όλο κάτι λέω κάποια αγάπη κλαίω
κι όλο μέσα μου θρηνώ χαλάσματα
Με τα χρόνια μου στα σεντόνια μου
σαν φαντάσματα
Δεν υπάρχουν πολλά που να τ’ ελπίζουμε μαζί
Κοίτα, κοίτα ψηλά κι άλλος αιώνας ζει
Δυνατά, δυνατά, γίναν όλα...
Ελευθερία Αρβανιτάκη
POR NUESTROS AMORDAZADOS ATLETAS
De paso aprovecho para colgar aquí este tema de la misma intérprete en el que a uno le parece estar escuchando a la misma Safo.
Ήρθε και τρύπωσε ο Ερμής στο όνειρό μου μέσα
και του είπα·
"Αφεντάκο μου, πώς χάθηκε η ζωή μου
Και δε γελώ, δε χαίρομαι, μήτε τα πλούτη θέλω
μα κάποιος πόθος με βαστά, ζητάω να πεθάνω
Τις υγρές να δώ με τους λωτούς, του Αχέροντα τις όχθες".
Ελευθερία Αρβανιτάκη
Δίσκος: «Τραγούδια για τους μήνες»
No hay comentarios:
Publicar un comentario