ΠΟΡΤΟΚΑΛΕΝΙΑ de Odiseas Elitis

ΠΟΡΤΟΚΑΛΕΝΙΑ

Τόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του ήλιου
που έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει,
σιγά-σιγά: η μικρή Πορτοκαλένια!

Eτσι καθώς γλαυκόλαμψαν οι εφτά ουρανοί,
έτσι καθώς αγγίξαν μια φωτιά τα κρύσταλλα,
έτσι καθώς αστραψανε χελιδονοουρές,
σάστησαν πάνω οι άγγελοι και κάτω οι κοπελιές,
σάστησαν πάνω οι πελαργοί και κάτω τα παγόνια,
κι όλα μαζί συνάχτηκάν κι όλα μαζί την είδαν,
κι όλα μαζί τη φώναξαν: Πορτοκαλένια!
Μεθάει το κλήμα κι ο σκορπιός, μεθάει ο κόσμος όλος,
όμως της μέρας η κεντιά τον πόνο δεν αφήνει.
Τη λέει ο νάνος ερωδιός μέσα στα σκουληκάκια,
τη λέει ο χτύπος του νερού μες στις χρυσοστιγμές,
τη λέει κ' η δρόσο στου καλού βοριά το απανωχείλι:

-Σήκω μικρή, μικρή, μικρή πορτοκαλένια!
Oπως σε ξέρει το φιλί κανένας δεν σε ξέρει.
Μήτε σε ξέρει ο γελαστός θεός,
που με το χέρι του ανοιχτό στη φλογερή αντηλιά
γυμνή σε δείχνει στους τριανταδυό του ανέμους!

De “ Variaciones sobre un rayo de luz”
LA MUCHACHA NARANJA
A Andreas Kambás

Tanto la embriagó el zumo del sol
Que abatió su cabeza y aceptó ser
Poco a poco ¡la pequeña muchacha naranja!

Así mientras resplandecieron en azul los siete cielos,
Así mientras rozaron una hoguera los cristales,
Así mientras destellaron colas de golondrinas,
Perplejos arriba los ángeles y abajo las muchachas,
Perplejos arriba las cigüeñas, abajo los pavos reales.
Y todos juntos se reunieron y todos juntos la vieron
Y todos juntos la llamaron: ¡Muchacha Naranja!

Se embriaga la viña y el escorpión, se embriaga el mundo entero
Pero el aguijón del día no suelta el dolor.
Lo dice la garza diminuta entre gusanos.
Lo dice el golpe de agua en las ocasiones de oro.
Lo dice incluso el rocío en el labio superior del buen Bóreas:

¡Arriba pequeña, pequeña, pequeña Muchacha Naranja!
Como te conoce el beso nadie te conoce.
Ni te conoce siquiera el risueño dios
Que con su mano abierta en el ardiente resplador
¡Te muestra desnuda a sus treinta y dos vientos!

Versión de Cristián Carandell

Οδυσσέας Ελύτης

ENLACE: Wikipedia: Odysseus Elytis