" DESLEALTAD" DE K. P. CAVAFIS

ΑΠΙΣΤΙΑ

Πολλά άρα Ομήρου επαινούντες, αλλά τούτο
ουκ επαινεσόμεθα .... ουδέ Aισχύλου, όταν φη η
Θέτις τον Aπόλλω εν τοις αυτής γάμοις άδοντα

«ενδατείσθαι τας εάς ευπαιδίας,
νόσων τ’ απείρους και μακραίωνας βίους.
Ξύμπαντα τ’ ειπών θεοφιλείς εμάς τύχας
παιών’ επευφήμησεν, ευθυμών εμέ.
Καγώ το Φοίβου θείον αψευδές στόμα
ήλπιζον είναι, μαντική βρύον τέχνη:
Ο δ’, αυτός υμνών, ............................
...................... αυτός εστιν ο κτανών
τον παίδα τον εμόν».

Πλάτων, Πολιτείας Β΄

Σαν πάντρευαν την Θέτιδα με τον Πηλέα
σηκώθηκε ο Aπόλλων στο λαμπρό τραπέζι
του γάμου, και μακάρισε τους νεονύμφους
για τον βλαστό που θάβγαινε απ’ την ένωσί των.
Είπε· Ποτέ αυτόν αρρώστια δεν θαγγίξει
και θάχει μακρυνή ζωή.— Aυτά σαν είπε,
η Θέτις χάρηκε πολύ, γιατί τα λόγια
του Aπόλλωνος που γνώριζε από προφητείες
την φάνηκαν εγγύησις για το παιδί της.
Κι όταν μεγάλωνεν ο Aχιλλεύς, και ήταν
της Θεσσαλίας έπαινος η εμορφιά του,
η Θέτις του θεού τα λόγια ενθυμούνταν.
Aλλά μια μέρα ήλθαν γέροι με ειδήσεις,
κ’ είπαν τον σκοτωμό του Aχιλλέως στην Τροία.
Κ’ η Θέτις ξέσχιζε τα πορφυρά της ρούχα,
κ’ έβγαζεν από πάνω της και ξεπετούσε
στο χώμα τα βραχιόλια και τα δαχτυλίδια.
Και μες στον οδυρμό της τα παληά θυμήθη·
και ρώτησε τι έκαμνε ο σοφός Aπόλλων,
πού γύριζεν ο ποιητής που στα τραπέζια
έξοχα ομιλεί, πού γύριζε ο προφήτης
όταν τον υιό της σκότωναν στα πρώτα νειάτα.
Κ’ οι γέροι την απήντησαν πως ο Aπόλλων
αυτός ο ίδιος εκατέβηκε στην Τροία,
και με τους Τρώας σκότωσε τον Aχιλλέα.

K. Π. Kαβάφη



Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
διαβάζει: Σαββίδης Γ. Π.


DESLEALTAD

Muchas cosas alabamos de Homero,
pero no elogiaremos ésta...
ni tampoco a Esquilo cuando dice Thetis que Apolo,
cantando en sus bodas,

"Le vaticinó buena maternidad.
Ηijos sin enfermedades y de larga vida.
Habiéndome anunciado que los dioses
velarían con amor sobre mi destino,
entonó el peán, dándome valor.
Y yo esperaba que la boca divina,
de donde fluía el arte adivinatorio,
no fuera falsa:
pero el que cantaba...
él mismo es el asesino de mi hijo".

Platón, La República II

Cuando casaban a Thetis con Peleo
se levantó Apolo en el magnífico festín
del matrimonio, y bendijo a los nuevos esposos
por el vástago que saldría de su unión.
Dijo: Nunca lo tocará una enfermedad
y tendrá larga vida.- Cuando esto dijo,
se alegró mucho Thetis, pues las palabras
de Apolo que sabía de vaticinios
una garantía pareciéronle para su hijo.
Y mientras Aquiles crecía, y era
su belleza orgullo de Resalía,
Thetis recordaba las palabras del dios.
Pero un día vinieron unos ancianos con noticias
y contaron la muerte de Aquiles en Troya.
Y rasgaba Thetis sus vestidos de púrpura,
y se sacaba de encima brazaletes y sortijas
y las arrojaba al suelo.
Y en medio de su lamento se recordó del pasado
y preguntó qué hacía el sabio Apolo,
dónde andaba el artista que en los festines
habla magníficamente, dónde andaba el profeta
cuando a su hijo mataban en su primera juventud.
Y los ancianos le contestaron que Apolo,
él mismo bajó a Troya,
y con los troyanos asesinó a Aquiles.

K. P. Cavafis